നൊസ്റ്റാൾജിയ

          പ്രവാസികളുടെ സ്ഥിരം അസുഖമായ 'നൊസ്റ്റാൾജിയ' എന്നെ ബാധിചിട്ട് കാലം അധികമായിട്ടില്ല.

ഹൈദരാബാദിലെയും, ബെന്ഗലൂരുവിലെയും ഘോര കഠോര ജീവിത അനുഭവങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ ഞാൻ ഒരു നൊസ്റ്റാൾജിയ മാനിയാക് ആയതിൽ ആശ്ചര്യം ഏതുമില്ല. 

കോഴിക്കോട് ജില്ലയിലെ, പുഴകളും, പൂക്കളും, കാടും, മേടും നിറഞ്ഞ (ഏയ് ..! ചുമ്മാ ഒരു ഓളത്തിന് പറഞ്ഞതാ ) നന്മണ്ട എന്ന (കു) ഗ്രാമത്തിൽ ജനിച്ചു വളര്ന്ന എനിക്ക് 

നായരെട്ടന്റെ ചായക്കടയും, നാമ്പള്ളി റെയിൽവേ സ്റ്റെഷനിലെ  മലബാർ ഹോട്ടലും  ഒരു ഇടക്കാല ആശ്വാസം മാത്രമായിരുന്നു. 

ഹൈദരാബാദിലെയും, ബെന്ഗലൂരുവിലെയും മലയാളി ഹോട്ടലുകൾ തേടിയിറങ്ങി എന്റെ കീശ കീറി എന്നത് മിച്ചം, നൊസ്റ്റാൾജിയ പിന്നെയും കട്ടക്ക് വളര്ന്നു പന്തലിച്ചു. 

എന്നാൽ ലീവ് തരാതെ ബോസ്സുമാരും, ടിക്കറ്റ്‌ തരാതെ IRCTC -യും എന്നെ സ്ഥിരമായി പിന്നീന്ന് കുത്തി. 

എങ്കിലും നാട്ടിൽ പോകാനുള്ള ഒരവസരവും ഞാൻ പാഴാക്കിയില്ല. 

ഓരോ തവണ വന്നു പോകുമ്പോഴും എന്റെ നൊസ്റ്റാൾജിയ എന്നോട് ചോദിക്കും  "ഇനിയും നീ ഇത് വഴി വരില്ലേ ആനകളെയും തെളിച്ചു കൊണ്ട് .

!?"

- ശുഭം -

ആധുനികമേ പ്രസിദ്ധീകരിക്കൂ എന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് അല്പം കഞ്ചാവടിചിരുന്ന് എഴുതിയതാ ..!!